Velveleli Geceler Şiiri - Aydın Aktay

Habire konaklayıp duruyoruz
bir yerlerde
yitirdiğimizi sandığımız umutlar için
eni sonu tekrar başladığımız yere geri gelmek değil mi ki,
zamandan aşırdığımız her bir şey.
bir lokma daha azıklanmak derken
çıtkırıldım günler bizi ağırlıyor sofralarında
buyurun denildikçe tıkanıp kalıyoruz
nereye gidesi gelir bir sıkımlık canı kalmışken herkese
ve dağıtılan ulufelere sevinçle koşan bir kapıkulu gibi
eğilip gitmektense,
dağılıp gitmeyi tercih ediyoruz insanların yanlarından.
sığınacak limanı yoktur gemilerimizin
demirleyecek yüreğimiz kalmadığından
velveleli geceler bekliyoruz umutla
son sığınak olarak

ve kara bir akşamın öksürüğü ciğerlerimizden duman çıkartarak geliyor üstümüze
sakın bunu bir kar saymayın dercesine şafaklar söküveriyor perdeleri sabah için
diz üstü yakalanıyoruz güne,
kıvrılmış topuklarımızı getiriyoruz kapıya,
koşmak için hazırlıyoruz gündüzü,
yetiştirmek için diğer akşama.
günbegün bu koşuşturma tüketiyor hepimizi
anlaşılıyor tüm bu yaşananlardan sonra
şiirin dizeleri ısıtacak
her zamanki gibi düşlerimizi