Velhasılıkelam. Şiiri - Nilgün Akçay

Bugün
Hayat takvimimden
Bir yaprak daha düştü
Kasımpatılarının açtığı ayda
Gelmişim bu garip dünyaya.

Yıllar başucumdan uçup giderken
Yüreğimde yoksunluğumun sızısı
Son kampanayı bekleyen yolcu gibi
Uğurluyorum Sonbaharımı , şimdi.

Hasbelkader mi bilinmez
Takdir-i İlahiye sual olunmaz
Akıp giden zamanla birlikte
Duygularım feryat eder biteviye.

Işıksız hayat zindanında
Ruhu zaman darağacında asılı
Aynadaki Beden-i Salhurde kadına.
Gözlerim artık aşina.

Ben..

Bazen zamanı durdurup bakmak istedim geriye
Haykırdım Bazen de
“ İnsan Yoruldum artık demeden
Yanacağını bile bile
Ateşe doğru uçan bir pervane gibi
Ona bahşedilen hayatı.
Mevsimsiz yaşamayı öğrenmeli.”……diye.

Bence…

Biraz daha demeden
Neden niçin sorgulamadan
Gözyaşlarıyla geldiğimiz dünyaya
Sözün bittiği yerde.
Bilmeliyiz Sessizce veda etmeyi de.

Velhasılıkelam...

Vakit çok geç Her şey nafile.
Zamana yenik düşen bu bedenle
Hayata inat Toprak kokan ruhum ,
Her geçen sessiz gecenin sonunda
Soluksuz Vakt-i Vuslat sabahını beklemekte.

…………………………………………….ENA.