Velayet_i Ali (K.V.) Şiiri - Sinan Karakaş

Ali(K.V.) Peygamberin sanki,
Küçücük bir kardeşiydi,
Daha çocuk yaşındayken,
Tereddütsüz iman etti,
Vahyin ışığı altında,
Peygamber Ali(K.V.) 'yi eğitti,
O Fatıma'(R.A.) nın gülüydü,
Hakkın da bülbülüydü,
O velayet makamında,
Hakkın sevgili kuluydu,
Resulullah'(S.A.V.) ın damadı,
Aliyel Mürteza(K.V.) adı,
Canından çok sevdiği,
Nebi'(S.A.V.) ye dayanamadı,
Allah'ın arslanı Ali(K.V.)
Oydu Ali(K.V.) Oydu Veli,
İbrahim'(A.S.) in temiz soyu,
Ali(K.V.) ile devam etti,
Ali(K.V.) Resul'un izinde,
Hasan(R.A.) Hüseyin(R.A.) dizinde,
Yaşları sele dönüştü,
Fatıma'(R.A.) nın gözlerinde,
Cebrail(A.S.) geldi Resule(S.A.V.) ,
Bakara'dan ayet ile,
Ali(K.V.) uygun görülmüştü,
Resul(S.A.V.) için Velayete,
Kadiri Hum da buluşma,
Sevinç verdi kucaklaşma,
Nebi buyurdu orada,
'Ben kimin mevlasıysam,
Ali onun Mevlasıdır,
Allah'ım Alinin dostuna dost ol,
Yardım edenine yardım et,
Onu horlayanı horla,
Hakkı onunla beraber kıl,'
Cebrail tekrar gelerek,
Ayeti inzal buyurdu,
'Bu gün sizin dininizi ikmal ettim,
Nimetimi tamamladım,
Din olarak İslam'ı seçtim,
Hoşnut oldum razı oldum',Maide:3