Vekâlet Şiiri - Yılmaz Nazlı

Gidişin anlamsız, dönüşün niye?
Kaç defa gittinde, döndün geriye.
Açtığın yaralar kaldı hediye.
Ömrümü hiç ettin, görmek istersen…

Esen rüzgârlara döndün yönünü,
Toz toprak savurdun, aldı ömrünü,
Kör olmuş gözlerin, görmez önünü.
Bu senin son şansın, seçmek istersen…

Bıktırdı nazların, öldürdün tezden.
Yangınlarım söndü, farksızım közden.
Kaç kere tövbemi bozdum bu yüzden,
Bu son yeminimdir, bilmek istersen…

Mutluluk bir yana, acı bir yana.
Her günüm karanlık, döndüm zindana.
Bir daha elveda, dersen sen bana.
Hasretim kin olur, ölçmek istersen…

Yılmaz’ın bu yazı hayra alamet,
Başından sonuna her gün kıyamet.
Allah’a vekâlet verdim nihayet.
Suçlu cezasını bulsun istersen…

(Ankara 14.04.2012)