Vehmimde bin asır. Şiiri - Aydın Duran

Günler bir mum misali sönüp bitti
Sensizlik tasından içerken seni
O köprü altından çok sular geçti
Kurudun gönlümde ararken seni

Ne kıymeti varmış ne kutsiyeti
Nasıl bir belaymış bu aşk illeti
Aynada izlerken ben suretimi
Çizgi çizgi gördüm,bakarken seni

Heyula bir kabus yaşatıp bana
Çıkıverip geldin asırlar sonra
Ölürüm ilaç olsan içmem daha
Ayazı ben yedim ,düşlerken seni

Günü günlere ekleyip dururken
Gah düşünüp gah volta vururken
Güneşi balçıkta gördüm batarken
Uçları yaşattın, özlerken seni

Vehmimde bin asır sendeyse bir gün
Saydın mı sen hiç,ben saydım her bir gün
Beklemek ne zor şeymiş anlarsın bir gün
Ölümü tattırdın,beklerken seni

El açıp bin nedamet getirsen de
İçten içe yanıp küle dönsen de
Artık gelsen de bir gelmesen de
Gelmedin vaktiyle,isterken seni

Şimdi gördüğün can değil sanki leş
Senle zar atılmaz, gelse hep düşeş
Gördüm ki gözlerin hâlâ kemankeş
Bir daha öldürdün ,severken seni.

(Aydın Duran)