Vehim Şiiri - Mehmet Akif Ardıç

Hasretin, içimde tasmasız gezen,
İçimdeki kuduz binlerce adam!
Alnımda koridor koridor yüzen -
Sönen lambalarla dolu boş odam...

Soyun ey dudağında her bûsesi,
Emilen ey korku, görünsün etin!
Rûhumu kemiren gıcırtı sesi;
Parmağı sırtımda bir iskeletin...

Ezip de koynumda ölü etleri
Eski bir tabutum soğuk ve de dar
Takılmış rûhuma ezelden beri
Tenimde et yiyen obur yılanlar