Vehim Şiiri - İbrahim Korkmaz

Vehim, vehim, vehim…
Gözlerde yılların derin çizgileri,
İstikbalde umutların müphem ümitleri,
Helezonlar çizen yaşamın keskin dönemeçleri,
Yorgun ayakların su üstünde yürür gibi gidişleri,
Ve Azrail’in ensemizde hiç susmamacasına kükreyişi.

Yağmur vehim, rüzgâr vehim ve sükût
Bir fecir vakti ebedi karanlığa gömülmek
Kurşunlar arasında özgürlüğü bulabilmek
Severken ayrılığın gölgesinde serinlenmek
Her adımda akrep yuvasından zehir içmek
Mutluluğu bulmuşken ağlayışlarda kaybolmak
Ve tanrıyı ararken şeytanla ve nefisle dost olmak vehim.

Kolay değil bir gazap akşamı uyuyabilmek
Kolay değil makbere kefensiz diri diri gömülmek
Keşkeler diyarına geri dönüp tebessüm etmek kolay değil
Geleceği ayaklar altına getirip ümitlenmek kolay değil