Vefasızlıklar Hep Beni Buldu

Bir selam bile göndermez oldular
Kapım onlara hep açık olurdu
İyi günleri unutup kötüoldular
Vefasızlıklar hep beni buldu

Bir zaman yakındılar şimdilerse uzak
Ben onlara hayat kurardım onlarsa tuzak
Hep omuzlara alınırdım şimdilerse kızak
Vefasızlıklar hep beni buldu

Yokluk beni günden güne kuruttu
Bütün güzellikler bozulmaya yüz tuttu
Sevdiklerim hepsi birden unuttu
Vefasızlıklar hep beni buldu

Yüzüme gülerken kuyumu kazan
Bahtımın kaderini sanki o yazan
Bildik yaşantımı dağıtıp bozan
Vefasızlıklar hep beni buldu