Vefasıza veda Şiiri - Nurettin Akdeniz

Sevda'nın yazısı değil,aslında sızısı olur
heyecanın,bedenine yüreğine, sığmaz olur
hop oturtur,hop kaldırır yaşın kaçsa o olur
çıkıp geliverir bir ahu ceylan canına Okur

İlkbaharda;çiçek çiçek tomurcuk gülüm
yeniden, hayat bulan canıma can suyum
aklıma,fikrime çöken dağılmayan yoğun
sisim yavaş yavaş öldüren sigaram gibi zehirim

Sana;ben bozkırda suya Hasret toprağım
ağacının dalında kalacak, son yaprağım.
kurumuş gölünde can çekişen son balığım
beklediğin;Coşkun Yaz yağmurunda oldum.

Rabbim;sana karşılıksız bir sevda versinki
yüreğin, öyle bir sevsin öyle kanasınki
benim aşkım,sana sadaka gibi gelsin
senki,sevdamın sızısını ömrünce çekesin

Öyle mi ,terk etmek en kolaydı öylemi
adres sormayan,kurşunun hedefi bendim
sana göre ben sahi neydimne ifade ettim
O yüzden mi hep bir bahaneni buldum

Sonbaharın hüznü, sararan mevsimi
solan çiçeğin, yaprağın,vefası seninkisi
belki,kışın soğuğu gelip evet kar yağışı gibi
titriyordum, üşüyor yanıyordum ama bitti

Bre hayırsız, bre vefasız bile insafsız
sen yakmıştın ya,söndüm artık, bir külüm
neden, hep ben avunayım ,sen dövün bence
elveda; bu artık son sözlerimdi sana kendimce

Acemice