Vefasız Şiiri - Ali Osman Feryadi

Sen küllenen ateşimdin, uzun yıllar yanmayan
Yüreğimde saklar iken, dile çıktın Vefasız,
Sen batmayan güneşimdin, asla gece olmayan
Ben doğmanı bekler iken, ille battın Vefasız.

Ûlül Emir gibiydin sen, sanki kanundun bana
Ad konulmaz çiçeğimdin, yalnız açardın bana
Bu hayatta gerçeğimdin, durmaz koşardım sana
Dikenleri derer iken, güle battın Vefasız.

Ne can dedin ne canandın, sessiz sessiz bekledin
Hani halden anlayandın, derdime dert ekledin
Aşkımla kumar oynadın, düşeş attım yek dedin
Elmas,yakut ayar iken, pula sattın Vefasız.

Ucu yanık mektupların, tezkere beklenirken
Unutulmaz manilerin, seni çok sever iken
Hüzünlüdür resimlerin, mutluluk dilenirken
Ben günleri sayar iken, ele gittin Vefasız.

Ama yine hasretimsin, seni sevdim can diye
Yaşıyorum sebebimsin, o gözlere yan diye
Özlemimsin hayalimsin, mahşer olsun an diye
Sensizlik hep diyar iken, öyle bittin Vefasız.

Bu sana son itirafım, gel bir kere göreyim
Kalbimden öte tarafım, duy sana da diyeyim
Dert çekmede ben sarrafım, Biçare Feryadi’yim
Sana aşık bir yar iken, bile yittin Vefasız,

Ben vuslatı arar iken, sille attın Vefasız.
Yüreğimde değer iken, hile kattın Vefasız.

Şair Feryadi.