Kim düştü ise ilk koşan ben oldum.
Yinede kimseden vefa görmedim.
Açan ile açtım solanla soldum.
Yinede kimseden yüz gül görmedim.
Ömrümce kimseyi sırttan vurmadım.
Hiç kimseye tuzak denen kurmadım.
Haksızlık yapana arka durmadım.
Yinede kimseden candan görmedim.
Mutluluk huzurla kapılar çaldım.
Kimi kırdım ise gönlünü aldım.
İnsancıl doğup ta insancıl kaldım.
Yinede kimseden ak gün görmedim.
Yağmur olup yağdım dönene çöle.
Dostum bildiğime oldum kul köle.
Sevda yollarında gittimde öle.
Yinede kimseden hasret görmedim.
Sedat HÜNKAR.
Kayıt Tarihi : 14.10.2014 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!