Vefa Şiiri - Mehmet Gün 4

Bazen susmak gerekir kelimelere yazık etmeden
Görmemeli göz olgunlaşıp zamanı gelmeden
Varsın vefasız, bencil olayım ben
Gün gelir taşlar dökülür herkesin eteklerinden

Sanma attığın taşlar yardı kafamı
İncitiyor gönlümün bahçesinde yatanı
Silemem hatıraları hele de tat katanı
Git gide örtüyor kelimeler orada yatanı

Susmak kadar var mıdır keskin bıçak
Anlamaz sessizliği, kimsesizliği gönlü alçak
Ne kadar çekilsem de hep üstte olacak
Sanmam canı yanmadan yaptığını anlayacak

Var mıdır anlayan bu gizemi
Hamlıkdan kaynaklanıyor galiba sebebi
Kaçtıkca kovalıyor bıkmadan gideni
Anlar bir gün yıkan o dilleri