Vefa... Şiiri - Nurdane Diken

Vefa çıkmış gökyüzüne.
Salınışına baksana!
İndirirsen yeryüzüne.
Kimi çuvala kor,
Kimi torbaya.
Çözemezler onu, anlasana.
Nalıncı keseri önlerinde.
Yontarlar kendilerine.
Döndürürler onu kendi, isteklerince!
Vefa, ey vefa.
Seni öldürdüler, bir kere.
Salın gökyüzünde,
Salınabildiğince.
Gelme yeryüzüne,
Bırak anlasınlar, seni.
Vefasızlıklar, böyle varken,
İnsanlar birbirlerini,öldürürken,
Büyük, küçüğü
Küçük büyüğü tanımazken,
Sana ne kadar ihtiyacım var, bilsen.
Yüzyıllar değişirken,
Bir değişmeyen, ben miyim?
Ey vefa!
Ben hangi dünyadayım? .....