Vefa, harabe sokaklarda ışığı zor görünen bir ev,
Tozlu raflarda unutulmaya yüz tutmuş bir kitap,
Terkedilmeye mahkum hayalet bir kasaba ,
Anlamı hiçbir zaman karşılanamayan bir kelâm.
Gönülle bütünleşmeden kurulan o kadar cümle var ki ,
Süsten öteye geçmeyen cümleler.
Bazı kelimeler inci tanesi kadar değerliydi.
Anlamı yitirildi bazı şeylerin.
Ne üzücü değil mi ?
Kayıt Tarihi : 10.1.2018 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erol Vurgun](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/10/vefa-207.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!