Vefa Şiiri - Ergün Karahan

Bir köpekten öğrendim vefayı
Halinden belliydi çekiyordu cefayı
Çöpte kemik bulmuştuda sürüyordu sefayı
Bulduğu kemiğin hatırına hergün çöpe sokuyordu kafayı
Uyuz bir köpekten öğrendim vefayı

Aşığa yakışırdı oysa en çok vefa
Nazda niyazda sendense der ne ala
Uğruna mekik dokurum yalın ayak Merve ile Safa
Bir kemik bulurmuyum ümidiyle son bir defa
Kapında kıtmırinim adım vefa