Adını sen koy istersen
Bu aşkın sonuna kadar
Bir mevsimlik dalga gibi
Gelip geçen serüvenimize
Aşk, kalbinin sesidir ve gözlerinin güneşidir.
Aşk, uzaklıkları kısaltır ve zamanı yok eder.
Bir yanında sen, bir yanında ben,
Aynanın önünde duruyoruz.
Gözlerimizde yorgun bir hüzün,
Sessizliğimizde kırılgan bir ürperti.
Aynı şehirde ayrı sabahlara uyanıyoruz,
Birbirimize yabancı, ama aynı topraklarda yaşıyoruz.
Birbirimizi görüyoruz ama tanımıyoruz,
Aynı şehirdeyiz ama yan yana değiliz.
Birbirimizi arayıp, bulamıyoruz,
Aynı şehirde yaşıyoruz, elimi uzatıp dokunamıyorum,
Birbirimize o kadar yakın, ama o kadar uzak.
Bir yolculuk yapmam gerek, o kadar uzak,
Ama o kadar yakın, o kadar yakın.
Sokakları dolaşıyoruz, aynı hava soluyoruz,
Baharın güneşi günaydın, Her yer yeşil, her yer aydın. Denizler mavisi, gökyüzü alın, Baharın güneşi hepimize Umut olsun.
Belki bir sabah uyandığında, Her şey anlamsız gelir sana, Ve düşersin bir boşluğa öylece, Kendini yitirirsin sırlarınla.
Belki de aşkın yorgunluğu vardır, Bir çırpıda tükettiğin bütün umutlar, Ve yollarda kırılmış birçok parça, Nasıl bir araya getirirsin artık, bilemezsin.
"Bencillik, kendine yakın verdiğin tek insana bile dünyanın geri kalanını feda etmeye hazır olmandır."
"Bencillik, sevgiden daha büyük bir aşktır kendine."
"Bencillik, hayatta kalmak sadece kendinin mutluluğunu düşünmek demektir."
Öyle çok şey var ki içimde Söyleyemediklerim, fısıldayamadıklarım Gözlerimle anlatmak istediklerim Bir bakışta saklı olanlar
Sessizliği seviyorum bazen kelimelerle anlatılamayanları Ama bazen de sözcükler yetmiyor Yüreğimden akanlara
İçimde bir sızı var, bir hüzün Belki de hayatta ta kendisi Ama yine de umut var Güneşin doğuşunda, çiçeklerde, sevgide
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!