Bu gün yine üzerimde romantikliğim
Şiirler yazıyorum olmayan sevgilim için
Hep ben sevdim hiç olmadı sevenim
Canımı veririm gerçek sevgili için
Seviyorum yinede olmayan sevgilimi
Daha ne kadar sürdüreceğim bu topal ilişkiyi
Meçhul bir yolda bir başıma
Karşılaştığım ümitsizliğin gölgesi.
Anlaşılmaktı tek istediğim
Yıldızlar şahidim di birde ağaçlar konuşabilseydi.
Ama bir daha ne O'nu,
Söküp atabilsem seni bir an düşünmem
Belki yanmam ama asla üşümem
Bana yeterdi gülüşü taa ötelerden
Şimdi düşen kayboluşum gözlerinden
Nesi varmış ayrılığın?
Gecenin içinde bir yıldız buldum,
Gözlerin uzak köşesinde,
Gamzeli, Gamzeli gülüyordu gözlerime,
Kıh Kıh diye.
Birden bir ışık geldi karanlıklara inat,
Titrek elleri
Yaşlı gözleri
Üstelik evide yok belli
Bir ekmekmi beklediği
Yada bir yudum sevgi
Sevgiye hasret bir çocuk vardı gözlerimde
Bir melek girdi hayatıma, o an
Okyanusda dalgalar gönlüm kadar coşmadı
Unutmuşum Nisan yağmurunu
Hayallerle rüyalarla sırılsıklam olmuşum
Tenime işlemiş atletim yapışmış vucuduma
Kalabalık arasında dolaşmışım çılgınca
Rüya sen olsan uyanmadan yaşarım
Gece sen olsan uyku bilmez gözlerim
Mehtap sen olsan sehere dek beklerim
Sabah sen olsan gün doğmadan senleyim
Aşkım sen olsan bir bahtiyar ben varım
Ne önemi varki artık
En kötü anımda
Sen yoktun canım yanımda
Halbuki daha dün yanımdaydın
Bana seni seviyorum diyordun
Sarılmıştın boynuma
Geziniyordum sokaklarda başıboş kimsesiz sessiz sesiz, hiç bir şey görmüyordu gözlerim taki maviliklerde bulana kadar kendimi.
Nasılda sessizdi sahildeki o mavilik yoksa bu ondaki fırtına öncesi sesizliğmiydi? daldım birden mavilikler içine benide alıp götürsün diye birdan dalgalandı fırtına öncesi sesizliğini mi bozacaktı korktum...
Oysaki üzerime geliyordu dalgalar kendimi iki adım geriye çektim üzerime gelmeye devam etti nasıl insanın duyguları bir anda kabarır işte insan gibiydi denizin duyguları kendimi iki adım daha geri çekebildim ve durdum!
Ne yapabilirdi ki bana bu mavilik benden mutsuz değildiki göğsümü siper ettim maviliklere birden duruldu karşısınde beni görünce benim mutsuzluğum ona fazlamı gelmiştiki geri çekildi birden bire.
birden gökyüzünden damlalar boşalmaya başladı denizin üstüne benim mutsuzluğum için ağlar gibiydi gökyüzü tutamamıştı kendini oysaki hata yapan ben değildim ki insan hiç kendini mutsuz etmek istermiydi, yağmurun beni ıslatttığının bile farkında değildim çünkü gözlerim yağmurlardan dahada çok akıyordu denizin maviliklerine birden uzaklarda bir tekne gördüm içinde iki kişi vardı ama uzak çok uzaktaydı elini uzatır gibiydi birisi benim mutsuzluğuma yoksa beni mutsuzluğumla kabul eden birisimiyde bende elimi uzattım ona yakalamak istedin mavilikler izin vermedi sadece hissedebiliyordum beni istediklerini.
Döndüm bende sırtımı denizin maviliklerine karşı parktaki ağzçlar geldi gözümün önüne hepsinin boynu bükük hepsi ağlamaklı ıslanmışlardı yağan yağmurun sessizliğinde üzülmesini istemiyordum onların benim yokluğuma yürümeye başladım yollar boyunca sadece gölgem yansıyordu sokak labbalarından bana başka kimse yoktu yol boyunca.
Unutma bak sana gülüyor hanimeli,
Sana doğru geliyor gül ama dikenli,
Oysa en güzel kokanı nergiz çiçeği,
Sardı tüm bedenimi hatta geceyi.
Bugün farklı bir çiçek sunuyorum size,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!