Tü kulilka lı ser çiya
Bina tek vek mina gula
Tü bı ğer hati ser ve dıla
Seve tuyi dermane kula
Tu roniya çavemıni
Aylar oldu yıllar oldu sen dönemedin
Turnam başım darda benim ben hüzündeyim
Bir selam gönderemedin ben kederdeyim
Hasretin yakıyor beni zor günlerdeyim
Dön gel maral gözlüm dön gel
Söz geçiremedim gönlüme
Gem vuramadım kalbime
Hasret kaldım gül yüzüne
Kahretsin unutamadım seni
Neleri vermezmezdim neleri
Karanlık çökünce dağ tepesine
Kuşlar döner özgürce yuvasına
Hasret kaldım yarin o gözlerine
Seviyorum diyen o sözlerine
Hiç mutlu oldummu hep düşünüyorum kendi kendime
Evet mutlu oldum kendi kendime kendi Dünyamda
Neydi beni mutlu kılan acılardan arta kalan hayallerimdi belkide
Acılarımı, kederlerimi paylaştığım bir dostumla mutlu oluyordum hep
Birde konuşmasını pek beceremem.hep yazardım hep mutlu olurdum işte.
Beni anlayan,beni anlayan hep birini bekledim yıllarca sessizce kendi dünyamda.
Mapusun etrafı dikenli teller
Hasretlik zor imiş geçmiyor günler
Görüş günü gelir kavuşur eller
Yardan haber gelmez niye gardiyan
Karanlık basınca sessizlik çöker
Kardır yağıyor geceden üstümü
Uzun ve karanlık mavi,gecede
Yokluklar diz boyu olmuş her yerde
Umutlar dağlanmış bizim Amed de
Mavisi gözlerinde
Sanki hep gülüyordu
Daldım uzaklara gittim
Saçları kızıl koyuydu
Mavisi gözlerinde
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim gözlerine
Kayboluyorum sanki mavisinde gözlerinin
Bir yelkenliye binmiş koyvermişim akıntıya kendimi
Alabora olsam batsam girdabın da gözlerinin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!