İzbe karanlıklarda kayboldum
Vedasızdı, sonu olmayacaktı bu gidişin
Kalleş bir kurşun sesi uğultusuydu son duyduğum ses!
Sen duymasında hissedersin biliyorum anne!
Çektiğin sancılarını kimseler anlamaz
Katreler kadar uzağındayım anne!
Çürümüşlüğün, kokuşmuşluğun sonu gelmeyecek
Biliyorum anne biliyorum
Öfkenden, anneliğinden korkuyorlar
Gözlerinin içine bakacak cesaretleri yok anne.
Gözlerini oymak, cesaretini kırmak,
Saçlarından asmak isteyecekler seni
Gururunu incitmek, anneliğini sorgulamak
Seni de yıldırmak isteyecekler.
Sen yılma, sen solma, sen beni bırakma anne!
Etlerimi lime lime ettiler gözlerimi kör,
Kulaklarımı sağır dilimde anne!
Anne, kemiklerimi bul kaybolduğum yerde.
Derya Avşar
Kayıt Tarihi : 12.9.2018 18:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Derya Avşar](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/12/vedasiz-ayriliklar-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!