Ölmeye yakınken insan, azalıyor ihtiyaçlar da kalp atışları gibi
Vedalaşmalar ve bir parça huzur, yol üstü lokantalarında çorbayla geçiştirilmiş öğünler
Huzur, kışın sığınılmış, camları buğulanmış bir yol üstü lokantası kadar sıcak
Büyük büyük kesilmiş, hafiften bayatlamaya yüz tutmuş doyurucu ekmekler, huzur
Huzur diyorum, ağzı nemlenmiş tuzluktan bir parça tuz dökebilme sevinci
Sahi senin ağzın nasıl oldu Güler, çok acıyor mu?
Dün gece uyudun mu mesela, evvelki gece, daha evvelki?
Ben kanseri bilirim babam da olmuştu, Faruk da
Kanseri bilirim, burnundan beslenen hastaları,
..........
..........
Kayıt Tarihi : 19.7.2018 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!