Vedalaşırken Ağlamamalı İnsan

baharları saymak güzeldi
sayılar bitti
mevsimlerle aynı hizaya geçtim
yaşadım kuruşu kuruşuna
esir alınmış kulelere tırmanırken
sesler çoğunlukçuydu
ey çoğunluğun sesi kısıksın
bugün küs müyüz yoksa

zulamda ne varsa çıkarttım ortalık yere
ve ben gömülü bir nehir gibi aktım
yudum insanlığımı apak
dayanabildiğim kadar
gözlerin de aldandığını bazen
anlamaya erdi günüm

bu yörelerin ocağı tütmeliydi