Vedalar Doğru Değil Şiiri - İlknur Çiftci

.

Bazen bu hayatta sevdiklerinin üzülmesine engel olamıyor insan,

Şu anda herşeyin bittiği yada insanların hayata yeniden başladığı yerdeyim.

Hastahane bahçesinde,o kadar zor ki yanında iki dakika önce canlı duran ve iki dakika sonra ölümle boğuşan insanları görmek..

Bugün çok kötüyüm,neden buraya geldim bilmiyorum,galiba yaşadığıma,soluk aldığıma,insanlık için birşeyler yapabildiğime şükretmek için geldim.

Nasıl olur bilmiyorum bazılarımız elimizdeki cana kastederken,bazıları solunum cihazına bağlı hayatta kalma savaşı verdiği şu dünyada.Üç günlük üzüntülerle yoruyoruz,üzüyoruz kendimizi...

Bu durumlarda sevgiler hep hastane odalarında tamamlanır nedense,ölüm denilen canpazarı gelince,

Kimileri bir seste bulur bazen hayatı,kimileri ise son anda uzanan yardım elinde.

Yalnızlık olur sadece insanın bel kemiğini kıran,

Bugün iki dosttumun son sözleriydi birbirlerine söyledikleri,

Belki bu yazıyı görünce kızabilirler bana ama olsun...

Haa ölüm haa ayrılık 2010 yılı şubat ayıydı herşey başladığında,herkes yeni insanlar yeni ortamlar tanımıştı birbirinin hayatında,

Ne heyecanlıydı ilk bakışlar,kaçamak söylenen aşk sözcükleri..

Zaman ilerledikçe insanlar girer oldu iki kişi arasına,aralar açılır oldu,gönüller kırılır oldu.

Çabalamak istedim gücümün yettiğince aradaki aşk kaybolmasın diye ama olmadı,çaresiz kaldım.

Herkese göre belki yaptığım herşey yanlıştı,kötüydü belkide...Sadece benim doğrumdu...

Binlerce yüz arasında sadece iki kişinin aşkıydı uğraştığım...

Bugün hastanedeydim çünkü; yağmurlu hava ve binlerce insan var hastane koridorlarında,herkes telaş herkes üzüntü yada sevinç içinde.

Ben bugün buraya neden geldim bilimiyorum ama, galiba herşeye şükretmek ve yaşanan acıların üzüntüsünü buradaki üzüntülerle karşılaştırmak istedim... Ya da bu hastanenin benden aldıklarıyla verdiği acılarla yüzleşmek istedim.....Bilmiyorum...

Bugün sadece yürüdüm ve ayaklarım nereye getirdiyse sorgusuz sualsiz oraya geldim.

Ölümde vedaların doğru olmadığı gibi ayrılıklarda da vedalar doğru değil...

Hayatımda filmlerde olur dediğim,gerçek anlamdaki aşkın bitişiydi bugün.Hüzünlü ve efkarlıyım bugün...

Sana ne oluyo İlknur? diyenlere ise,bana çok şey oluyor,

Çünkü; başkalarının acılarınıda duyabiliyorum yani başkaları gibi hayatı ruhsuz,hissiz değil insan gibi yaşıyorum...

Sildiler işte bugün birbirlerinin hayatlarından birbirlerini...

Üzüntü dolu gözler ve kırık bir yürek vardı benim gördüğüm etrafımda,

Duyduğum ise; hayat ağrına gitmiş,ağlamaklı bir konuşmaydı,beni bugün yalnız bırakın dercesine telefonda...

Şimdi diyeceğimi bana göre hiç yapmadım ama,ilk defa iki yüzlü,iki duygulu,iki kalpli oldum sanki...

Haketsinler yada etmesinler ikisinede üzüldüm,bunları yazdığım için üzgünüm...

İstediğiniz yerde istediğiniz kötü sözlere,kavgalarlara ve dövüşlere razıyım ama lütfen var yada yok olduğum hayatlarınızda sizden küçücük bir ricam olacak,

Ben sizi anlamaya çalışıyorum,sizde beni anlayın..

Ben bu dünya da menfaat ve kötülük için yaşamıyorum,Kendimin ve diğer insanların mutluluğu için yaşıyorum,

İnanın bana benim de gönlüm böyle rahat buluyo...

Ve vedalar hiçbir zaman bitmiyor...

Ve vedalar hiçbir zaman doğru olmuyor....