Veda Ya da Hüzne Merhaba Şiiri - Mümin D ...

VEDA YA DA HÜZNE MERHABA!
Yürek sızısı ayrılıklar bilirim aşka dair,
İçinde hüzün barınağı limanların yer aldığı,
Ağlamaklı akşam bulutlarının peşi sıra koşan,
Çocuk yürekler bilirim...
Sonra buruk vedalaşmaların ardından,
Havada asılı kalan eller...
Yanakta donakalan damlalar...

Böyledir işte her ayrılığın hikâyesi,
Böyle biter her vedanın sahnesi.

Uzun uzun çalan bir tren düdüğünde,
Damla damla biriken acıdır yürekte.

Ufukta asılı kalan bakışlar,
Boğazda düğüm olan kelimeler...
Çok şey vardır aslında söylenecek,
Ama acı bir yutkunma, kaçırılan bakışlardır,
Geride kalanların yüreğinde, bağdaş kurup oturan,
Gidenlerin yüreğine kan olup akan...

Söylenecek çok şey vardır olmasına da,
Unutulur herşey ansızın nasılsa?
Boğuk bir Hoşkal! kalır, düğüm düğüm boğazda...
Hüzne hüzün katan, ayrılık türküleri gelir sonra hatıra,
Bir efkardır tutturur mısralar şiirlerde
Efkarın adı şiir; şiirin adı efkar olur
Oy sevdiceğim,gece gözlüm gitme kal demeler boşunadır.
Gidilesi yollar vardır gurbete uzanan
Uzanırken hüzün yumağında uzayan.

Zaman kocaman anlamsız bir mefhum olur,
Dumanlanır sonra,
Nasıl aktığını,
Niçin bittiğini,
Ne çabuk yittiğini,
Sanki ilk kez o ayrılırken anlarsın.
Dur gitme! demek gelir,
Akıl durağına,
Ama...Anlarsın onun da anlamsızlığını.
Onun da aklında, kalmalar vardır hep,
Ne çare ki bütün umutlarını sarıp
Zaman denen ağın.
Nemli gözlerle,
Buruk bir tebessümle,
Bilir çaresi olmadığını
Hoşçakaldemekten başka
Birşey gelmediğini elden.

Ve geride kalakalan,
Yürekte çalkalanan,
Hoşçakaldır işte!
Hoşçakal, hoşçakal, hoşçakal!

Mümin DÜZGÜN 19/01/2010