Veda Vakti Şiiri - Halim Yusuf Pilavcı

VEDA VAKTİ

Bak, güneş doğuyor yine ufuktan,
Ömrüm eriyor ağır ağır zamandan.
Bir zamanlar gürül gürül atan yüreğim,
Şimdi sessiz…
Tükeniyorum yavaştan.

Tan attıkça uzaklaşıyorum hayattan,
Bir yolcuyum artık sabahın soğuğunda.
Ne isyanım var ne de korkum.
Sadece bir kabulleniş duruyor avuçlarımda.

Sessiz, mahzun bir adımla gidiyorum;
Kimseye yük olmadan, kimseyi yaralamadan.
Hüzünle huzur aynı anda geçiyor içimden,
Sanki ikisi de son kez misafir oluyor bana.

Bir fotoğraf karesi kalıyor geride:
Gülümsediğim o tek an…
Belki hatırlayan olur diye
Arkamda küçük bir ışık bırakıyorum.

Gidiyorum…
Ve biliyorum, bazı vedalar insanın kendisine bile ağır geliyor.

Halim Yusuf Pilavcı
27.11.2025