Veda Treni Şiiri - İbrahim Ediz

Aşıklar garındayım
Veda treni henüz geldi
Cebimde senden avuntular
Sırtımda geçmişin günahları bohça
Göğsümde gülüşünden bir nişane
Ağzımda sevgine açlık kokusu
Susuzluğumu sesinle giderdim
İki sevgili yanı başımda sarıldı birbirine
Erkek çatık kaşlı ağlama diyor yarine
Yar onu dinlermi gözdeki yaş sevgilim der mi
Ben sevgilin bile olamadım gülüm
İhtimal kağıdını BİZ yazdım o kadar
Yanıyor hemen. Ömrü bir nefes kadar
Düşünün bile tadı acı geliyor
Yüreğim sıkışıyor
Gülüyorum ama içim kan ağlıyor

Gitmekse giderim
Arkama bakmadan yeter ki iste
Bir ses ver o da yeter ömüre
Kara gözlerine kurban nefeslerimi sigarayla yakmadan biterim
Yeter ki gel de
Ne trenler tükenir
Ne de şiirler
Olmuyor be gülüm olmuyor işte
Işığına muhtaç karanlık tünellerde koyma beni
Göster ışığını kurtar garibi

Sirenler çalıyor
Tren yolcularını çağırıyor
Benim yolculuğum bitmek üzere

Günahlardan arındı yürek hayalinle
Yine geleceğim bekle
Beni yaşattı Umudun
Yaşatsın seni de

...
12.07.2006