Veda Tesellisi Şiiri - Tamer Arabacı

Başın öne eğildi,
Gözlerin sustu.
Aklım sustu.
Bu kadar karışmamıştı gönül,
Öyle bir son oldu.

Gitmek için geldin.
Kalkmak için oturdun.
Ve son defa
Susmak için konuştun.
Veda etmen bir yana
Dudaklarından dökülen nedenler…
Demek sevememişsin beni.
Demek ısınamamış gönlün.
Demek anlamını yitirmiş sözler.
Emin misin? Yoksa;
Kaybedeceğini bile bile neyi buldun?
Bak yine sustun.

Ne şiş yansın, ne kebap derdindesin.
Anlamadığımı mı sanıyorsun?
Umutların başka baharların çiçeklerini açmış.
Gecelerin başka yüzlerin hayaliyle şereflenmiş.
Benden geriye kalan bir şey yok gibi.
Madem bu aşk ile yaşanmıyor,
Kimse ölmesin derdindesin.
Bu kadar mı beni tanımıyorsun?
Bilmiyor musun?
Bu ömürlük sevmedim seni.
Söz konusu mutluluğunsa
Vazgeçmesini de bilirim.
Kuru bir veda belki tehir sadece.
Bildiğim şu an sen
Başka sevdanın konususun.

Bakışların donuk.
Varlığın sabit.
Ne varsa bize dair, sair boyutlara doğuruldu.
Ama sana söz.
İçimde bu aşka dair her şey susturuldu.
Hakettiğini yaşayan kullarıyız Allah’ın.
Unutulmazlığın vebali olsun günahlarım.
Hasretin, ödediğim bedeli hatalarımın.
Keşke başka türlüsü olabilseydi?
Lakin sevda da kaderin mevzuu.

Son dediğin yer,
Bazen başlangıcı her şeyin.
Gözlerinde yaşayan güzellikler,
Bıraktığın yerlere sirayet etmez mi dersin?
Ne oldu?
Neden sustun?