Veda Soluğu Şiiri - Hikmet Akyol

Bir gülü kıskandırırcasına
İnadına ve şevkle
Sevgiyi yudumlamak
Adeta yaşayarak cenneti…
Bulutların allığında
Hasretini soludum bir sabah
Ilık nefesini hissedercesine…
Aşkına bulanmış yüreğime
Su serpme de kor kesilsin hücrelerim
Bir çölün hengâmesinde
Sevginin hürmetine…

Tadalı resmini o günden beri
Sinemde zaman ağlar
Buruşur çiçeklerim…
Bir gülü kıskandırırcasına
Yanağında gülücükler açar da
Saçların suskun rüzgârlarda…
Bir gelincik saflığında baş bağın
Kâh bir papatya ayarında
‘Gel’ dese de dudakların
Yüreğin ne der çarpar bilemem!
Belki inadına
Belki severcesine şevkle ve zevkle
Düşlerimi çalarak
Sürükleyerek alevimi
Götürdün uzaklara...
Aldırma!

Zerrelerime serptiğin masumluğunla
Belki severcesine
Kıskandırırcasına belki
Kırmızı renginde güllerimi
Belki bir ağacın tepesinde
Belki bir nehir gürültüsünde
Çağlayarak
Çağlatarak günlerimi
Ama hep bir adım önde
Çıldırırcasına
Çıldırtırcasına yüreğimi
Kaçırdın dileklerimi
Belki inadına
Belki severcesine...
Aldırma!

Adım adım yükselerek doruğa
Neler soludum
Neler soludun…
Ipıslak yağmurda gecelerce
Mutluluğuna yakarak ağıtlar
Saatlerce sözcükleri tükettim
Gözyaşlarımı da…
Belki inadına
Bazen nazla gülümseyip
Bazen hazla
Ama ‘içten gelerek’ gerçeğinde
Somurtan suratına inat çarpan ışığa
Tebessümler dağıtmıştın öylece
Ömrümü tüketerek…

Nereden soludum hasretini…
Bir gülü kıskandırırcasına
Yıldızların altında
Yüreğime sıktığın sevda kurşunları
Çatlatırcasına kelebekleri
Bir tomurcuk güneşinde
Kâh bir gönül ateşinde
Yuvarlanarak
Yuvarlayarak beni de
Ne çimler soldurduk gölgelerimizde
Semaya uzanarak…
Belki inadına
Belki severcesine sevgiyi
Aşkını yudumladım delice…

Gecenin artan sessizliğinde
Kalbim dönerken aşkınla
Bir hayal perdesini delerek
Mekân aşıp gelerek
Bir gülü kıskandırırcasına
Sallayarak bir mendili ileri geri
Siluetini çizdirdim sıcak illere
Belki huriye benzedi hayalin
Belki bir çıplak peri…