Veda Gazeli Şiiri - Hasan Akçay 2

Bir alev oldu zaman ansızın câna düştü
Cân ayrıldı gönülden cânân bir yana düştü

Gözlerime perdeler indirirken bulutlar
Yağmurlar içimdeki en uzun yola düştü

Kaybolmadan ufuktan, daha gitmeden bile
Seninle geçen günler, akşamlar yâda düştü

Oturup yıldızları saydım geceler boyu
Dünyama ötelerden, senden bir sedâ düştü

Kalan değil, anladım; gidenmiş terk edilen
Baktığım her şafağa kanlı bir yara düştü

Çekerdim yıkılmadan bunca gamı, kederi
Ayrılık geldi en son en ince dala düştü

Yılların arkasından dönüp bir baktım geri
Tükenen takvimlerden dostlar hep sona düştü

Suskun bakan gözlerden yollar geçti upuzun
Titreyen dudaklardan acı bir veda düştü

Yepyeni sevdâlara gülerek yürüdüler
Bu izbe sokaklarda yalnızlık bana düştü.