Veda Ederken Hayata Şiiri - Hülya Birkaynak

Hasret çektikçe sevgi daha bir buyur içimizde
Sevgi ne kadar buyurse o kadar güçlenir ve artık içimize sığmaz olur
Gözler dalar uzaklara o bitmeyecek gibi görünen yollara
Bir selam,bir haber,bir gülüş bekler umutla hiç gelmeyeceğini bilse bile..
Kuş olup uçmayı ister,bazende bir yıldız olup parıldamayı...
Sevdiğinin penceresine konup bir ümit görebilmeyi saatlerce
Yıldız olup ışığıyla sevgisini yansıtmayı ışıl ışıl hiç sönmemeyi...
Sevmek bu kadar zormu? peki ya mutluluk..
Neden bazen neden istediğimiz gibi gitmez hiç birşey
Ya yollar ayrı düşürür sevdiğinden yada bazen imkansızlıklar
Yada öyle bir hastalık gelirki karşısına çıkmaya korkarsın cesaret edemezsin
Yinede isyan etmez sabretmeye çalışırız. zorda olsa içimiz ağlasada gülümseriz hayata
Bir teselli ararız ufacık bir tatlı söz bile mutlu etmeye yeter öyle an gelirki..
Susmak isteriz halbuki içimiz o kadar haykırmak istese bile.. hep susarız...
Herşeye susmak iyide birde kalbimizdeki o çaresiz çırpınışa susabilsek
Kim istemezki sevdiğinin yanında son dakikalarını geçirmek bir daha göremiyeceğini
Hatta ona söyleyemeden sessizce gitmekte bulduğu anda o cesareti
Unutulmak bazende en buyuk acı olur sevgisizlikten bile en acı şeydir bu unutulmak...