Veda Şiiri - Burhan Sevimligil

Ayrılığa mağlup olduk, gözlerine mahçup.
İyi kilerimde eser durur bir gamlı hava.
Kaynıyorken kanım, yüreğim tel tel vurup,
Mecburiyeti kılarken gözlerine veda...

Kurşun yemiş gibi sustu hayalin.
Gönlünden, ben vurulmuştum oysa.
Nefes alamadığım bu kalabalık şehrin.
Bir ben kalmışım, sensiz sokaklarında!

Ecel kadar yakındık, nefesimde izin.
Gönlüme istiflemişim, kalan sağları.
Sevdam gönlümde, anılar dizin dizin.
Her hücremi sarmış, sevdanın ağları.

Yolları sırattan beter, ahu gözlerinin.
Gariban gönlünde, aşılmaz bir şelale.
En beteri, gerçek sevene kaldı hissenin!
Kimine sümbül, gül; dikenler kimine.

Kimi dost yüzün, kimi kardeş, kimi eş...
Sesin avuntusu işin, hayaline mahsurum.
Söylendiğime bakma senle herşey hoş.
Firar serbest, ben gözlerine mecburum!

Sensiz bulutlarım kirlendi, düşlerim aç.
Uzunca bir sessizlik oluyorsun bazı zaman...
Bilmeden üzdümse hayalimden de kaç!
Yüzüme bak ama, düşme dudaklarımdan!

Ayrılık çoğalıyor, anılarsa muhalif.
Giderken de buruktu, ayrılırken de buruk.
Vurulmuş kaynıyordu birkaç muhtelif,
Yaralarımdan anılar acı acı, oluk oluk!

Dizlerine yatırılacak sabahların keferati,
Gözlerine yatırılacak gecenin mi bu veda.
Mutlu yaşamak varken, neyin esareti.
Tüm hesapları yıkıyor belki de bu veda...