Veda Şiiri - Mehmet Cıngır

Birgün çalınır ansızın kapın,gözünde hüzün,
Gelir akkuş kanadıyla bir büyük melek.
Uçarsın melek kanadında,kapalı gözün,
Ulaşırsın menzile karanlık vadilerden geçerek.

Tutulunca yüreğin,bir yıldız kayar,
Ayrı düşmüştür ruhundan cismin,
Sefer zamanı mı geldi,ne var?
Anons edilir minarelerden ismin.

Uçarak omuzlarda ağaçtan kanatlarla,
Geçersin dönüşü olmayan bu yoldan.
Yükselen doludizgin feryatlarla,
Gelirsin istasyona kadın erkek her koldan.

Geçer nice kervan bu vadiden,sessiz,
Yolculuk eder bu kervanda canansız canın,
Tek başına eşsiz,dostsuz,yapayalnız,nefessiz,
Eşlik eder sana bu yolculukta,eğer varsa imanın.

Kaybolur güneşin altında ay ve yıldızlar,
Zamanlı zamansız yürüyüşler tükenir son durakta,
Birdir bu yürüyüşte sevenler,sevilenler,yalnızlar...
Ruhların kalbi atar artık kara toprakta.

Tükenir dostluklar; kesilir el,ayak sesleri bir bir,
Devam eder yolculuk tek başına,yapayalnız.
Ancak seninle sadece güzel amellerin gelir,
Veda edersin sevdiklerine hal diliyle"hoşça kalınız."