Veda Şiiri - Tolga Kurum

Yürüyorum...
Soğuktan buz tutmuş, çatırdayan bir yolda
Belki sen,
Sıcacık yatağında uyumaktasın
Ama ben,
Attığım her adımda
Sana varıyorum.

Yürüyorum...
Parmak uçlarım donmuş, hissetmiyorum
Buz keserdi hissetmezdim tenindeki elimi
Hava soğuk, sen de yoksun
Daha çok üşüyorum

Bir damla yaş geçiyor yanağımın kenarından
Senin söylediklerin de bir bir aklımdan
Kar üstüne yağmur sevmez çekilir gider
Silindiler gittiler güzel olan her şey

Beni suskun, beni yorgun, beni mahzun bıraktın
Kardan yapılmıştım, yağmura attın
Tutunduğum, tutunacağım dalları kırdın

Yine kırıldığım bir gündü, iyi hatırlarım
Seni dalgalar getirmişti kara sularıma
Bembeyaz köpüklerdin kara sularımda
Geldin, suyum bulandı istemiyorum

Yine de kötü bir söz söylemiyorum
Yapacağım tek şey seni unutmak olur
Sen de bu dünyaya “Hoşça kal” derken
Beni hatırlayıp “Keşke” demeyeceksen...