Veda Şiiri - Seyrani Göl

Artık gidemem o eski sokaklara,
kapılar başka evlere açılıyor şimdi.
Beni tanıyan bahçeler kurudu,
kuşlar başka dillerde ötüyor.

Bir sandık bıraktım
belleğimin en kuytu yerine —
içinde çocukluğumun teri,
babamın bakışı,
annemin sabah telaşı var.
Üstüne
bir mevsimi kapatır gibi
sessizce kapattım kapağını.

Zamanı katladım,
bir mendilin ucuna iliştirdim,
rüzgâra bıraktım.
Geri gelirse,
ben artık burada değilim.
S.GÖL