Vebal Şiiri - Yusuf Maral

Bu defa yenik düşmeyeceğim yüreğime
Beni yaralı koyduğun yerde değilim artık
Sen bana bakarken içim titrerdi ya hani
Gözlerim o baktığın yerde degil artık
Sen bana kapında aşkı dilendirmiştin
Sende her sabah olanda ölümü dileyesin
Dilerim ki çok yaşa çok uzun uzun yaşa
Öğren ki yaşamak nice büyük çiledir
Gün akşam olur elbet,güle güz düşer
Kapanır gözlerin yanağına yaş düşer
Yüzün solar dizlerin tutmaz olur ne âlâ
Düşmez kalkmaz bir Allah ki düşersin
O zaman beni hatırla anlarsın
Çağırsın gelemem, gelir bulamazsın
Sokak sokak ararsın, şehir sehir ev ev
Elbet bir gün dikilirsin yorgun bir ağaç gibi
Yaprağın savrulmuş, dalların kırılmış
Köksüz bağsız , çaresiz kimsesiz,
İşte o zaman soğuk bir taşa tutunursun
Güler misin, ağlar mısın bilemem
Ama n' olur sus lütfen
Bak ellerim taş, sesim taş yüzüm taş
Gönlüme Merhabası dokunmayan kimseden
Baş ucumda Fatiha istemem
Senin bu vefasızlığın benim içime derttir
Deseler ki yüreği cennet; haşa düşen namertir...