Gece karanlığa bulanıp, rüzgar ufak şehri esir aldığında,
Dışarı çıkıp nerdeyse tüm şehri dolaştıysan ve hala canın sıkılıyorsa,
Boş vitrinlere bakıyor ve insanlarında bi o kadar sana boş baktıklarını hissediyorsan,
Bazen kafanı yerden kaldırıp o karanlıkta insanların suratına bakıyor ve kendi kendine gülüp sitem ediyorsan,
Sana garip garip bakanlara ilk namluyu sen dogrultmak istiyorsan,
Kendinden eksik bir insan görünce kafanı kafaya kaldırıp şükrediyorsan,
Kafan bozuk oldugu zaman hep aynı şeyle yetiiniyorsan
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta