Yaşanmışlığın tortuları çökerken
benliğimizin en derinine
yosunlaşmış duygularımız kabarır
bir şenlik
ve / veya savaş gibi...
Elimizi uzattığımızda maviliklerin perilerine
avuçlarımıza oturuverir tüm güzelliğiyle
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta