Ve Sonunda Gitti Şiiri - Ufuk Altıyaprak

Ve sonunda gitti;
Gözlerimin içine bakmadan, tanımadığım biri gibi usulca gitti.
Ardında ne ilkbahar esintisi ne de küçük bir çocuğun gözlerinde ki masumiyet vardı.
Griydi her taraf, sis değil karabasan çökmüştü tüm şehre.
Gözlerim yandı, dudaklarımın arasına sıkışıp kalmıştı söyleyeceklerim...
Kullanılmayan harabe bir iskeleye dönmüştü içim.

Ve sonunda gitti;
Ne tarihe ne de saate bakmadan,
Sürükleyerek peşine taktı tüm güzellikleri.
Kala kaldı Beykoz'da ki ulu çınar, Çengelköy'de ki Arnavut Kaldırımları.
Ne kavram kalmıştı ne de anlam.
Arafta kalmış bir ruh vardı geride kalan.

Ve sonunda gitti, her şey bitti...