Ve sonra yağmurun yağdığı yerden

Ve sonra yağmurun yağdığı yerden
Her büyüyüş,
Bir gölgenin ardından ilerlemenin adı gibidir.

Sonbahar kokusu,
çocukluğumun kayıp düşü
içimde bir boşluk
lavanta kokulu.
çantam kayıp
içinde gidiş için tek kişilik tren bileti
yanında henüz bitmemiş bir de şiirim

Yürüyordum.
Her zamanki gibi düşünce denizinde
Yüzüme düşen bir damlayla irkildim.
Yağmur yağıyordu
her zamanki gibi
sessiz.

Gözlerim kaldırımda ki insanlara daldı,
herkesin elinde bir şemsiye
bense elimdeki şemsiyeyi açıp açmamakta kararsızdım
ve öylesine ilerlerken,
köşenin sonunda oturan,
yaşlı bir adam
soğuktan titriyordu,
yağmurda ıslanmıştı epeyce

Yanına gidip ,.
elimdeki şemsiyeyi ona açmak istedim
o kadar çok istememe rağmen
beni tutan bir şey vardı içimde.
Gidemedim,
Bir türlü yaşlı adamın yanına
adam kalktı bir anda
yürümeye başladı.

Gözlerimle takip ediyordum onu
Biraz ilerledikten sonra,
bir lokantaya girdi.
Yaşlı adam lokantada bir yere oturmuş ,
önüne konan çorbadan içmeye başlamıştı bile.
İçim rahatlamıştı,
Onu korunaklı bir yerde görünce .

Yürüyordum
Çiseleyen yağmurun altında
Önüme baktığım da
bir yaprak vardı,
o da ıslanmıştı.
Çok güzel görünüyordu
üzerindeki yağmur damlaları
bayram günü yeni elbiselerini giyinmiş
küçük bir kız çocuğu gibiydi

Sokakta titreyen o yaşlı adamın
çorbayı gördüğündeki o tebessümü,
yanımdaki şu ağacın,
şu küçücük yaprağının mutluluğuna
benziyordu sanki
Mutluluk gözyaşlarıydı belki de
Yere düşen her damla

Yağmur deyince içimde bir inşirah oluşur
Nasıl ki, yağmur sonrası esen yeller,
yumuşatırsa havayı
yoğunlaşan duyguların dağılmasıyla da
gönlüm sürur bulur ,
durulurum

Yağmur hayat demektir.
Can demektir.
Yeni bir başlangıç demektir.
Yağmur, kimi için bir kasvet niteliğindeyse
kimi için de kalbi bir inşirahtır.

Yağmur doğal bir terapidir
Yağmurdan sonra doğanın o güzel görüntüsü,
Yağmurdan sonra toprağın o güzel kokusu,
kurumuş toprağın yeniden canlanması,
solmuş bir çiçeğin yeniden dirilmesi
ve hayata devam etmesi…

Yağmur her yağdığında pencereden elimi çıkarıp
yağmur damlalarının
elime hafifçe dokunuşunu izlerim
Sonra pencerenin başına oturup düşünürüm
o an doğanın içinde
köyümde olmanın hayalini kurarım

Hatırlıyorum da ,
küçüklüğümde daha köydeyken
yağmur yağdığında yavaş yavaş eve giderdim.
Islanayım
ve yağmur kokusunu iyice içime çekeyim diye.

Hasta olmaktan hiç korkmazdım.
O kadar tatlı gelirdi ki
o an kendimi tutamazdım.
Tam bir tefekkür içine dalıp
yüzümde oluşan tebessümle
elbiselerim ıslak bir biçimde
eve dönerdim.

Bir tutam papatya çiçeği elimde
Yaşlı gökyüzüne bakarak
gün biterdi göz uçlarımda
saçlarım ıslanırdı.
Bedenim sırılsıklam.
Koşardım…
ardımda şehirler bırakarak.

Ve sonra, yağmurun yağdığı yerden,
çok uzakta ,
incecik bir çıtırtı duyduğum olurdu
ayağımın altında.
Ne kadar dağılmışsa yağmur taneleri,
o kadar iyiydi
toprağın bereketi .
böyle söylerdi dedem
gülerek.

Büyüdük şimdi
artık ıslanmayı değil
yağmurun altında yürümeyi sevmeye başladım.
şemsiyemle beraber

Ne zaman ,
elime bir çiçek alsam
Yağmurun özlemi düşer gönlüme
Tedirgin olurum.
Heyecanlanırım .
Çok uzaklara hayallere dalarım
Saatlerce.

Bir iskelede bıraktığım resmi
Çamlıca koruluğunda bir tutam saçı,
anamın yüreğine değmeden
geçirdiğim pazarları,
hatırlarım.

Ve dahi akşamın alaca karanlığında
ve bir ayna karşısında
başındaki yaşmağı, saçlarındaki iğneleri,
teker teker çıkaran annemi
küçük bir çocuğun ruhuna üflenen
o şiddetli duygunun adını hatırlarım.
Onca tecrübeden
Onca acı sahneden sonra

Maaşı ay sonuna denk gelmeyen babamı
gücenik dudaklarını
ve çocuklarını her zaman tutkulu
sevebilme hünerini
ve annemi gördüğünde
gönlü bir hoş olan o inşaatçı ustasını
bu koca şehirde yalnızım der gibi duruşunu
hatırlarım.
Her yağmur yağdığında .

Her şey,
ama her şey …
Sonbaharda yağan yağmurlar gibi,
yokluğa mahkum.
Hafif dumanlar gibi,
havaya karışmakta
zamanla.

redfer