Ve Sonra Sessizlik Şiiri - Ünal Beşkese

....VE SONRA SESSİZLİK

Sevdan, bir uçan halıydı masallardaki gibi,
pembe bulutlar üstünde gezdirdi beni
Ne var ki, ben onu masallarda bulmadım
Ben onu, ilmik ilmik
uyunmamış gecelerimden dokudum,
Ben sevdayı masal kitaplarından değil
gözlerinden okudum.

Siyah kâkülün gölgesinde
ve suya sarkan söğüt dalları kirpiklerin altında
gördüğüm en gür ve en yeşil nehirdi gözlerin,
suyunu boğulurcasına içtiğim...
Ve cam kırıkları tuzaklanmış bir yoldu
çıplak ayaklarımla geçtiğim...

Kanayan ayaklarımla
hicranı hep peşimde sürüdüm,
sensizlikle kolkola
yalnızlığa yürüdüm.

Ben, sevgini hep
üzerinde boyalı dudaklarının âşina kırmızısı kalmış
kadehler dolusunca içtim -aklımca-,
oysa, o kadehler bomboştu,
Fark etmedim, çünkü, gözlerin girmişti kanıma,
gönlüm, içmeden sarhoştu...

Boynuma dolanmış bir yılan vardı,
güzelliğine kıyıp, başını ezemediğim,
Öyle bir sevgiliydin işte;
sırrını çözemediğim....

Bana en zor gelen nedir, bilir misin:
Umutsuzluğu umut etmek... Bir de sensizlik...

.....Bir kanun taksimi,
bir martı çığlığı
ve sonra sessizlik...

Ünal Beşkese