Nuruyla ay düşer geceden yüreğime
Vurur da damgasını sineme;
Üşür sensizlik...
Dudakları lanetleyen sözlerin sus’udur böylesine ağlatan İstanbul’u..
Menfaat haykırışlarınla
Soluksuz müjdelerimin boğaza düğümlenmesi gibi
Yada mesela;
Çile yorgunluğunun boyaması gözlerimi
Biz kaybettik sevgili...
Kazanan sevda misali...
Nefessizliğim azap caddelerinde
Nefret kokan bir Üsküdar yürüyüşüdür şimdi
Gözbebeklerim;
Düşlere kilit vuran bir acı efsanesi
Sır dolu sitemleri ateşlere atan bir yıldızın sesi düşlerim
Anladım içimizdeki bebeklerin ölmede olduğunu
Gün be gün
Biz kaybettik Sevgili
Kazanan sevda misali
Yağmurların gözlerimi ıslattığı gecelerde
Çocuksu küskünlüklerimiz olurdu önceleri
Sırılsıklam koşardım dayanılmazlıkların kapıma dayandığı an kollarına
Kollarını açardın delicesine
Öylece dururduk saatlerce
Sükut koşardı nefesimizde
Dudaklarında doğan tüm soruları bırakarak gökyüzüne
Başımı göğsüne dayar;
“benimsin” derdin....
Sus işte,benimlesin...
Emsalsiz bir güvenin kucağına atardım kendimi
Sabahlara kadar bizimdi gece...
Neler olmuş bize böyle...
Merhametsiz bir vebalin yükünü
Almaya çalıştım omuzlarından sessizce...
Son gidişimdi bu çığlık çığlığa sevgiye...
Son dağılmışlığım belki de....
Çehremdeki pırlanta tebessümleri atarak
Gün batımlarını gösterdin dudaklarındaki...
Sen asaletin gizi değilmişsin
Hiç olmamışsın belki de
Yanılmışlığım kendime...
Biz kaybettik sevgili...
Kazanan sevda misali...
Lacivert bir boşluğa bırakarak gözlerini
Kuşlara veriyorum hüzünlerimi...
Yorulmuşluğum yalancı kışlardan mı sandın?
Beni bitiren,sensizlikti..
Elbet bu kar da eriyecekti!
Sevda bizi hep güçlü görmeliydi...
Gör(e) medi...
Nuruyla ay düşer,geceden yüreğime...
Bakışlarımızın satılmışlığını anlatır rüzgarlar
Yavaş yavaş kayboluruz kor alemlerde...
Bir omuzda can verir sabaha karşı yüreğim
Haykıramaz,sesi kısılır sevgimin
Yıkılmaz sanılan şehir ağlar bir aşkın yalnızlığına
Saçlarımın öksüzlüğüne ağıt yakar gökler
Dudaklarım sus emrinde...
Ciğeri yanar sevdanın
Ondandı İstanbul semalarında dün izlediğin kızıllık işte!
İki yokluk birleşir de dost ellerinde
Çaresizliğine batar Kız kulesi...
Ölümüne senin kalacağımı bilmesine rağmen
İstanbul yanar acısına aşkın...
Biz kaybettik sevgili..
Kazanan sevda misali...
20.11.2005 -Pazar
KABATAŞ İSKELESİ / İSTANBUL
Tülay Sustam & Nuray Alper
Tülay SustamKayıt Tarihi : 21.11.2005 14:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kazanan sevda misali
harikasınız ...
Fakat evi dikkatle gözden geçirdikten sonra, yerde bir kilim, duvar dibinde yatak olarak kullanılan bir sedir, ortada ise bir masa ve sandalyeden başka evde hiçbir eşyanın olmadığını gördü ve merakla sordu:
'Neden hiç eşyanız yok? ' dedi. 'Koltuklarınız, kanepeleriniz, büfeleriniz.... Onlar nerede? '
Bilge, bu soruya karşılık olarak kendisi bir soru sordu gezgin gence; 'Senin de yalnızca, sırtında taşıdığın küçük bir çantan var, yavrum' dedi. 'Peki, senin eşyaların nerede? ' Gezgin genç, kendini savunurcasına yanıtladı bu soruyu: 'Ama görüyorsunuz.... Ben yolcuyum.' Ünlü bilge, hak verircesine güldü:
'Ben de öyle, yavrum' dedi. 'Ben de öyle....'
********
Sevgili kardeşim, özlemim, şairim, dostum NURAY;
seninle şiir yolculuğuna çıktığım günden bu yana çok şey öğrendim hiçbir şey kaybetmeden ve ödün vermeden. her daim başımın düştüğü yerde omuzlarını gördüm. ağladığında ağladım, güldüğünde güldüm.
seninle ayrı şehirler de bir gözbebeğinden akan gözyaşı olduk... seninle ayrı şehirler de şiirin ellerini tutup şiirleşip efsane olduk...seninle ayrı şehirler de abla, kardeş, dost olduk...
hayatımın en kötü günlerinde her şeyi ve herkesi bir yana bırakıp yüreğimin çığlığına ses verip geldiğin için ve derdime ortak olduğun için ve en önemlisi hayatım boyunca unutamayacağım bir şiire seninle imza attığım için sonsuz mutluyum. sana ne desem azdır canım kardeşim. sözüm söz yaşadığım sürece yanındayım.
gözlerinden öpüyorum. ışık ve sevgiyle. tülay sustam
ikinizin de güzel yüreğinden öpüyorum..
sevgilerimle yüreği kelebekler..
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (10)