Ve Sen Terkederek Şiiri - Kağan İşçen

tabiatın gereğiydi
öldüm gri sarnıçlı bir haftasonu
arabalar caddeler
herşey benim içindi beni unutmuş
türkü söyledik herşeye unutkanlı

yağmur böceklerinin kurak kaderine mi ağladık
yoksa yaşarmış güneşte dinlenmişliğine mi işçilerin
inşaat işçilerinin yırtık çoraplarındaydı samimiyet

kaybettik
kabul ettttt

yağmur böcekleri yok
çamurlarımız kayıpp
ateş böceklerimiz cibinliğin içinde mazlum
ağustos tadında acımış ayrılık

ve sen terkederek
güneşi soğuttun
ihtimallerle ısınmaktır tek kuralsızlığım

ben unutulmuşluğu bir dizenin
ihtilal ağlamışlığı başarısız
kuş hastalığı ezgisiz
başarısız darbe girişimi
fiyaskosu bu oyunun

haram yaşadık bulutların kendini bilmemişliğini
helalimiz mi bilmem güneş yanığı temmuzların göz kamaştırmışlığı
sahtedir ölüm
sırça köşkündeyken azrail
can pazarı sokakların bizim olmuşluğu

şimdi vakitler istanbul
ya temmuz ya ağustos
beylerbeyinde bir kararsızlık tansığı
şekilsiz bir kendini tanımazlık
cahilliği en son ayrılığın bu boğaz güneşinin
pırıltılı yakamozunda
hayırsızsa hayırsız napalım
kabataşın curcunası
sıkılgan çay bardakları

nazlı martıların yari
terkedilmişliği simitlerin
son sıcaklığı bırakılan yerin
sığıntısı olmak
birşey yoksa da
uzak ve şımarık ışıkların

vapurda şiir saatleri
bakışlarımız da devrik
saadeti amaçsız dalgaların titrekliği