Ve orada şehrin bittiği yerde.

doğusuna mürekkep dökülmüş haritaların açılmamış kıvrımlarına yatırıyorum, dipnotlara ulanmış bir hayatın anatomisini.
şiir gibi bir nehir geçiyor gözlerimden,
eğilip elimi sürüyorum
parmaklarımı bir dağın eteklerinde kuruluyorum
dağ ki; turnalara emanetti
turnalar'sa rüyalarıma
ataçlar tutamıyor artık, tasnif dışı tutulmuş öykünmelerin artçı sancılarını
söylenmemiş sözler birikiyor içimde
tel zımbaları basıyorum dudaklarıma

heybemde ne seni doyuracak kelimeler var
ne de 'tan'ı utandıracak sözlerim
ki ben avuçlarıma sıvadığım sözlerimi
gözlerinden aldım acının

orada şehrin bittiği yerde
cümle kapısının ardında
terkedilmiş hüzünlerin kucağında, ayak izlerine iz düşürmeyen yollarda, bu şehrin acılarını içine çeke,çeke büyüyen bir çocuk var
ve sana;
harfin ve diyetin
terin ve bedelin
kanın ve cinnetin
namusun ve dirayetin
ayrış(a) madığı o demde
seni bırakıyorum.../şiir niyetine /