Ve onu kalpten sevmeli, dedim sonra

Kalp acısıyla ağır yük taşımakta
Kalbim gibi yarsam, kim bilir kaç parça
Saçlarında ellerimi dolaştırdım
Ve onu kalpten sevmeli, dedim sonra

Kabuk bağlamış, kan revan içindeki
Yarasına kaç dikiş lazım acaba
Ben kalp ve damar cerrahı değilim ki
Ve onu kalpten sevmeli, dedim sonra

Nefesi sanırsın bir çöl esintisi
Tek bir ağaç gibi, çölün ortasında
Teni kavrulmuş, dudakları yarılmış
Ve onu kalpten sevmeli, dedim sonra

Saf dünyamın uyandırdığı duygular
Bu yaralı ruha meyve vereceğim
Bir ömür boyu, taki sonuna kadar
Ve onu kalpten sevmeli, dedim sonra

Kimine zaman öten bir kuş sesinde
Herkes dalmışken yağmurun ahengine
Herşeyimle, herşeyi olmaya gittim
Ve onu kalpten sevmeli, dedim sonra.

08.01.2021

Hüseyin Çoban