Ve Onca Şey İşte Şiiri - Faik Çelik

Çaresiz kalıyor düşüncelerim seni ararken
Virane sokaklar ağlıyor yüreğim topalken
Uzak kalmak niye ki
Bunca senedir kaçıyorsun
Ağlatacak birilerini mi arıyorsun ardından
Kaçamak bakışlarınla sır oluyorsun, kayıpsın
Seni çözmek, anlamak, sevmek, bilmek
Ve onca şey işte
Ne kadar zor seni hayatımda düşünebilmek.
Kedersiz tasasız kalmak
Ardından gülebilmek
Ve onca şey işte
Ne kadar zor sen var iken böyle yaşayabilmek.
Bir gülüyorsun
Sonra ne oluyorsa sen olmuyorsun
Yaşadığın gibi ölüyorsun
Zaman gibi ani bir geçişsin.
Dur, kal, dinle ve biraz sus
Ve onca şey işte
Ne kadar zor sana kendimi dinletebilmek.
Okyanus akıntılarını
Küçük bardaklarda biriktiriyorsun.
Hafif bir gülümseyişimle
Beni içinde boğuyorsun.
Sevmiyorsun,
Anlamıyorsun,
Düşünmüyorsun
Ve onca şey işte,
Ne kadar zor
Sana buradayım diyebilmek.
Sahiplik ekini bende ispatlamaya çalışıyorsun
Türkçe bilmiyorsun
Ve hala bir heves peşinde koşuyorsun.
Kürtçe haykırıyorum sana ‘edî bes e’
Ve onca şey işte
Ne kadar zor o kadar yakınken
Bana sağır olman.
Şiirler, romanlar, hikayeler, masallar
Hepsi kayıp bir ada oluyor.
Okudukça kayboluyorum içinde
Bilmediğim bir şehir gibi
Kimse anlamıyor dilimden
Sözlerimi çözen ölüyor sanki
Kötü bir büyü misali
Yaklaşan lanetleniyor
Korkuyor herkes
Bilmek isteyen yok
Haklı yere
Binlerce söz söylüyorlar ardından
Dedikodu oluyor dillerde
Aşk diyorlar
Sevgi diyorlar
Bağlanmak diyorlar
Ve onca şey işte
Ne kadar zor
Sen yok iken seninle yaşayabilmek.
Ben susuyorum bunun ardından
Ölüme yaklaşıyorum
Düşüncelerim katilim oluyor
Onca iblisle yaklaşıyorsun bana
İmansız gitmemi mi istiyorsun
Sana, ben derken ben.
Ve onca şey işte...