Her mevsimde yüreğimin sesi ve çarpışı aynıdır.
“Eyvallahım olmaz kimseye” diyormuşsun! Duyuyorum çok da dik başlıymışsın, yarınların yok aklında, hayatla inatlaşıyormuşsun! “Kader/alın yazısı” nedir bunlar diye dalga geçiyormuşsun, hatta dümdüz olmalıymış yürüdüğün bütün yollar. Gençlik, zenginlik, varlık, sağlık aynı tempoda sürüp gitmeliymiş, kimseye muhtaç olmak diye bir şey olmazmış! ..
Dün ve bugündür sadece seni saran, öyle sanıyordun değil mi? Yarınların, yarının dünyasında bekler seni, öyle biliyordun değil mi? Yanlış düşünmüşsün, dinle bak, gerçekleri anlatacağım sana:
Yaş alırsın yollar uzar, zaman daralır
Omzundaki yük her gün biraz daha ağırlaşır
Ve sonra;
Beyaz giysiler içinde sana son rolünü veriyor
“Hadi sahne senin göster hünerini” diyor
Ve o sahnede açılan perde, oyunun son perdesi oluyor
Ve o sahnede özlemler, sevmeler yarım kalıyor
Perde bir daha açılmamak üzere kapanıyor
Ve koca bir ömrün hikayesi bu satırlarla son buluyor...
Ne “Anneler Günü”, ne “Babalar Günü”! ..
hayat bir tiyatro oyunu gibi düşünülebilir,
son perde inecek mutlaka bir gün.
önemli olan hangi rol bize verilmiş
ve o rolün hakkını vermek.
harika bir çalışma.
kutluyorum sayın şairem.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta