çocuksun
misketleri kayıp
burnunu çeke çeke ağlayan
salya sümük
anne özlemiyle
yüreği tutuşmuş
yürüyorsun boşluğa
kalabalıklar içerisinde
yalnız
delikanlısın
yüreğinde memleket sevdası
kurtaracaksın
bitmez kavgan
yar da var
halledemediğin sevdan
yürüyorsun
meçhul geleceğe
bir ‘karakucak’ meydanı
kâh altta kâh üstte
bazen boyunduruğa gelmişsin
kırık dökük umutlar
bazen de muzaffer
yürüyorsun yine de
karma adım
ülken karışır
karışır biri birine
at izi it izi
çakal kaynar dört bir yan
savrulursun
bir hazan yaprağı gibi
yürüyorsun acılara
pervasızca
kayıplar, acılar hesapsız
artı olan ne var elde
sevdaları saymazsan
bir de
-sayılırsa eğer-
yediğin içtiğin
gezdiğin, gördüğün
ve henüz kapanmamış bir hesap
yürüyorsun hala
efkâra
ve meçhul
göz kırpıyor hala
köşe başından
09.03.2012 – İstanbul
Müjdat BilginKayıt Tarihi : 9.3.2012 18:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
göz kırpıyor hala
köşe başından
çok severek okudum
göz kırpıyor hala
köşe başından ..bu kıtası bana Mevlananın bir şiirini hatırlattı...
..
Yitirdiğin her ne ise; bir bakarsın yağmurlu bir gecede..
Veya bir bahar sabahında karşına çıkmış...
Bil ki! Güzellikler de var bu hayatta...
Gel Git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin?..
“Hüzün olgunlaştırır” ...
“Kaybetmek sabrı öğretir”...! yüreğin sağlık abimm..
akıcı, sade ve tertemiz bir işleme....
saygımla...
TÜM YORUMLAR (12)