Ve Kardan Adam Olmuş, Benden Adam Olmamış

Artık seni özlemeyi bile hak etmiyorum,
Gözyaşı denizlerinden çıkıp kuralanamayan ben,
Senle yoğrulmuş şiirlerle avunuyorum.
Ama sen biriktir göz yaşlarını sakın ağlama,
Belki bir gün sensizlikten yanan beni söndürmek için dökersin,
Başını koyup doya doya uyuyamadığın göğsüme.

Ve birde bakmışsın ki buğulugözler kurumuş
Ve birde bakmışsın ki o gözlerden hatıralar çalınmış
Ve aşkın adresi seni gösterirken sonsuz
Belkide sende yaşayan ölü bir şairin musalla taşında dökersin biriktirdiklerini

Çirkin çiçeklerin büyüdüğü bu şehirde,
Bir kelebek konacak bir çiçek bulamaz yorgun,
Ve sarıgülere anlam veren o dudakları arar bitkin,
Tadına doyamamadığım o dudaklar bir kelebeğe çiçek olur kimbilir.

Ve kardan adam olmuş, benden adam olmamış,
Tutamamış sevdasını saklılarda yetmemiş,
Yaşayamamış kokuşları kuytularda kesmemiş,
Başka tenlere başka kokulara, katilini içine hapsedipte gitmiş.