Ve Kal Gitme Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Bahar yağmurlarında yundum yıllarca,
Yaz güneşinde kavruldum,
Topladığım kır çiçeklerinde sevda yoktu, yeminle;
Papatya tarlaları kurusun şimdi,
Sen varsın.

Bir eylül gününde hazanın,
Bahar çiçeği gibi koktun,
Yeni doğmuşum şimdi seninle,
Daha önce
Nerelerdeydin can,
Neden yoktun?

Er çağrılmışsam dünyaya,
Az er, az geç ne fark eder?
Yeter ki yakala anı;
Ben sadece sensiz yıllara yanarım,
Ölümü istiyorum sensizlik varsa kaderde,
‘Saçmalama’ diyeceksin biliyorum,
Sensizliğim beni kahreder.

Sen şimdi biliyorsun sevdiğimi,
Ve bilirim ki seviyorsun,
Kalp atışlarında heyecan gördüm,
Vurgularında kaygı,
Övüyorsun.

Seninle sevinmek kadar güzel ne var,
Seninle mutlu olmak kadar?
Kahrolurum mutsuzluğunda,
Hastalığında ölürüm,
Son demlerimdeki aşk,
En temiz duyguları sundum,
Anlarsın bilirim.

Sevdiğini söylediğinde dudakların,
Yudumladığım mutluluk,
Ne kadar ümitsizdim bilsen
O ana kadar.

Bak, secde Allah’a sade,
Öperim ayaklarını,
Gel
Ve kal gitme,
Ya da vur hançerini öldür
Ne olur incitme.

14.Ekim.2008 12.00