Ve imkansızlığın Şiiri - Kenan Faik

İmkansızlığın...
İmkansızlığının son durağımdayım hava soğuk...
Ellerim acınası yarıklarında üşüyor
Hayıflanmalarına aldırmadan yalancı güneşlerin...
Piramitlere bırakılan asırlar yol geçen hanı sanki
Gelen bırakıyor
Giden bırakıyor ederi beş para etmez çıkınını...
Yok mu Allah aşkına nevalesini yanında götüren
Hep mi kaybedene bu bahisler
Kör bir kuyuya
Bit pazarı dünyaya
Aldanan ne çok suret var...
.
.
İmkansızlığın
Çaresizliğim
Kırılan kolum kanadım bir fenaya takas ettiğim...
Köşe başında pinekleyen bir dükkanın çakılı kalışı neyse
Öyle mecburiyetim
Ama yıkımımsın köy köy
Kasaba kasaba
Çığların oyuncak ettiği yanılsamalarımın çığlıklarında...
.
.
İmkansızlığın
Ve İmkansızlığın...
Kıyım kıyım işgal ettiğin bedenime istila etmelerinin yetmeyişi
Arenalara leş diye parçalattığın sevmelerim
Bir bakışına ömre bedel kanayışları yüreğimin
İmkansızlığın
İmkansızlığın...