Ve Hep Kahven Nasıl Olsun.

ve hep kahven nasıl olsun.

karanlık nasıl kuşatıcı, gece omuzlarıma sinmiş
omuzlarım çıplak ve ellerim öpüşlerinin izini arıyor.

küllükte son dal gökyüzü light
yastığımın kenarında kaybettiğin bir kaç tane gülücük kalmış

biliyorsun kediler ne kadar dost.
perdemizin azıcık aralığından görünen güneş
ne kadar dost.

masanın üzerinde kırk beşinci sayfada
bekleyen arkadaş zekai özger ne kadar dost

sessizliğin örümcek ağı sardığı şehir
sarsılıyordu bir birine değen bakışlarımızda
kalp kalbe karşı bir ateşkes çağrısıydı
bakışımız.
var mıydı o kadar güçlü bir zırh,
durduracak ruhlarımızın çılgın sıçrayışlarını.

ve hep kahven nasıl olsun.

en azından tepemizde bulutlar hiç değişmedi.
ve mavi
hep sadık hikayemize.